›
Als een van weinige de vrouwen op de bouwplaats, wordt ze gemakkelijk herkend. Astrid Neefs is coördinator van het veiligheidsprogramma GO! bij de wegverbreding A9 Gaasperdammerweg. “Wanneer je een training geeft, moet je wel je mannetje staan.”
Veiligheid voorop
Het GO! (‘Géén Ongevallen’) is belangrijk bij aannemerscombinatie IXAS. “Iedereen wil heelhuids thuiskomen en verdient een veilige werkplek,” vertelt Astrid. “Wij doen er alles aan om medewerkers bewust te maken van gevaarlijke situaties. Met trainingen leert iedereen niet alleen situaties te herkennen, maar ook om elkaar erop te wijzen en oplossingen te verzinnen. Samen dragen we zorg voor een veilige werkplek.”
Zaal vol mannen
Enkele honderden medewerkers hebben de workshops van Astrid intussen gevolgd. Dat leverde soms pittige discussies op. Astrid: “Je moet dan wel je mannetje staan, want de mannen nemen geen blad voor de mond. Het fijne is dat er geen emotie mee wordt genomen in discussies en wanneer ze er anders over denken, krijg je dat direct te horen. Achteraf wordt er ook niet over geroddeld. Dat komt de workshops en het gesprek over veiligheid echt ten goede. Voor hetzelfde geldt is een veiligheidsprocedure niet werkbaar, dan is het maar goed dat we er nu discussie over hebben. Ik vind dat heel fijn werken in zo’n mannenwereld.”
Blinde vlek
Als je elke dag op dezelfde plek loopt, zie je op een gegeven moment onveilige situaties niet meer, ze worden normaal voor je. Het is een van de belangrijkste onderwerpen die Astrid behandelt. “We tonen wel eens foto’s van een onveilige situatie op een stukje bouwterrein. Een medewerker zag in een hoekje van de die bouwplaats mensen staan zonder veiligheidshesje. Maar op dezelfde foto zag ik juist veel meer: een verschrikkelijke puinhoop aan materialen. Door daar vragen over stellen, zie je de bewustwording groeien bij een groep. Die blinde vlek haal je weg door er veel over te praten en mensen uit te dagen om na te denken over de mogelijke risico’s.”
Herkenning
Hun werk heeft de hoogste prioriteit, maar praten en meedenken over veiligheid doen de bouwvakkers ook steeds liever, merkt Astrid. “Waar ik ook kom, iedereen maakt er met mij graag een praatje over. Het helpt wel enorm dat ik alle workshops heb gegeven en een van de weinige vrouwen ben, want ik word overal herkend. Helaas weet ik de namen van alle mannen echt niet allemaal meer. Maar dat ze mij herkennen én veiligheid bespreekbaar maken is natuurlijk veruit het meest belangrijk.”
