›
Dit artikel is eerder verschenen in Amstelveenz
Ze zijn dit jaar veelvuldig actief bij de werkzaamheden rond de A9 in Amstelveen: verkeersregelaars. Wellicht niet de droombaan voor de meeste mensen, maar de 33-jarige De 33-jarige Manon is al bijna 10 jaar verkeersregelaar en geniet er met volle teugen van. ‘Het is een prachtig vak’, zegt ze.
Manon is nu actief in de omgeving van de A9, maar stond al bij werkzaamheden op heel veel plaatsen in Nederland. Haar ervaring komt haar goed van pas in Amstelveen, waar toch opmerkelijk veel weggebruikers korte lontjes blijken te hebben.
Dagelijks krijgt Manon te maken met gehaaste en ook scheldende weggebruikers die weinig tot geen begrip kunnen opbrengen voor wegwerkzaamheden in het algemeen en ook niet voor de belangrijke rol die Manon samen met haar collega’s vervult. Zonder verkeersregelaars zou het bij de werkzaamheden echter snel ontaarden in chaos en gevaarlijke situaties, weet Manon als geen ander.
Rustig blijven
Manon leidt voornamelijk het doorgaand verkeer om het zware werkverkeer heen, om ongelukken te voorkomen en de doorstroming op gang te houden. Haar werkdag begint al om 07.00 uur in de ochtend en duurt meestal tot 16.00 uur. ‘De piek ligt vaak in de ochtend, vooral als ouders hun kinderen naar school brengen. Dan is het druk en zijn mensen gehaast en snel geïrriteerd,’ zegt Manon.
‘De kunst is rustig te blijven,’ zegt de vrolijke Manon, die zich door niemand laat provoceren. Ze krijgt bijvoorbeeld geregeld naar haar hoofd geslingerd dat ze ‘een echte baan moet gaan zoeken’, maar daar heeft ze een gevat antwoord op. Want echt, dat is haar baan wel degelijk. ‘Als iedereen zich keurig aan de regels zou houden en zou opletten, dan stond ik hier niet en was verkeersregelaar nooit een baan geworden.’
Ze weet opmerkelijk goed om te gaan met de kritieken die ze dagelijks krijgt toegeworpen van gehaaste weggebruikers: ‘Het beste is om mensen uit te laten razen en vervolgens uit te leggen waarom we ons werk doen,’ zegt ze. ‘Dan volgt er meestal wel begrip’. Wel bemerkt Manon dat weggebruikers minder begrip voor haar hebben, dan voor bijvoorbeeld de politie. ‘Als de politie erbij staat durven ze veel minder. Het zou natuurlijk fijn zijn als daar verbetering in komt.’
Plezier en waardering
Manon benadrukt dat het leven van een verkeersregelaar zeker niet alleen kommer en kwel is, integendeel. Manon haalt veel plezier uit haar werk en komt dagelijks met heel veel vriendelijke mensen in aanraking die een duim opsteken en het werk van haar en haar collega’s wel waarderen. ‘Dat maakt het werk echt dankbaar. Afgelopen zomer kwamen er geregeld mensen uit de omgeving ijsjes of drankjes brengen, geweldig toch’. Ook hebben de verkeersregelaars goed contact met de werklui en opzichters en heerst er onderling een goede sfeer.
Manon is nu nog met twee andere collega’s van Binck (het bedrijf waar ze werkzaam is en dat wordt ingehuurd door aannemersconsortium VeenIX) actief om het verkeer te begeleiden in de omgeving van de Amsterdamseweg. ‘Het is nu rustig, maar tijdens de grote werkzaamheden in de zomer waren we met meer dan 20 collega’s en dat zal straks ook weer gebeuren. Dat vergt ook een goede onderlinge coördinatie en dat maakt het werk echt uitdagend’.
Manon ziet nog een voordeel aan haar (echte) baan. ‘Het is heerlijk om de hele dag buiten actief te zijn. De hele dag tussen vier muren zitten, dat is echt niks voor mij,’ lacht ze. Toch hoopt ze dat meer mensen begrip krijgen voor de belangrijke werkzaamheden van verkeersregelaars. ‘Ze komen hier soms met piepende banden de bocht doorscheuren. Mijn advies is altijd: doe wat rustiger aan, dan kom je er ook!’
