›
De verbreding van de A9 tussen knooppunten Badhoevedorp en Holendrecht kan niet zonder alle mensen die buiten aan het werk zijn. Een aantal stellen we graag voor. Deze keer Irien Remery. Irien heeft gestudeerd voor lerares tekenen en handvaardigheid maar werkt al 30 jaar in de bouw.
Wat voor werk doe je?
“Ik werk als maatvoerder. Dit betekent dat wij het ontwerp dat op papier staat, uitzetten in het veld. We meten bijvoorbeeld waar damwanden moeten komen en zetten piketpaaltjes zodat de uitvoerders en onderaannemers buiten weten waar wat moet komen. Je kunt mij herkennen aan het gele ‘fototoestel achtige apparaat’ op een statief. Dat is een apparaat – een zogenaamde Total station – die hoeken uitzet en afstanden meet. Daar zetten wij alle gegevens in.”
“Het komt ook wel eens voor dat iets niet past. Er wordt een ontwerp op papier gemaakt, maar dan is bijvoorbeeld een boom over het hoofd gezien. De hoogte klopt niet of er is onvoldoende ruimte voor de bouwmachines om het werk uit te voeren. Daar gaan we dan mee terug naar de uitvoerder en in overleg met het team wat te doen. Eigenlijk zijn wij de ogen van de uitvoerders.”
Wat vind je leuk aan je werk?
“Eigenlijk alles. Het is erg veelzijdig want je bent op allerlei verschillende locaties van het project bezig. Het meten en rekenen, samenwerken met collega’s, het werken in een mannenwereld. En ik word erg gewaardeerd, dat is fijn. Uiteindelijk zijn wij degenen die met informatie komen of het buiten allemaal kan. Daarnaast is het buiten zijn en het gevoel van vrijheid heel fijn. Behalve als het echt slecht weer is trouwens, maar dat komt niet zo vaak voor. In de zomer is het natuurlijk helemaal fantastisch.”
(tekst loopt door onder de afbeelding)
Hoe ben je van lerares handvaardigheid naar maatvoerder gegaan?
“Ik ben afgestudeerd als lerares tekenen en handvaardigheid voor de middelbare school. Destijds was er weinig werk te vinden als lerares, maar wel veel vraag naar technici. Ik heb toen een cursus elektra en timmeren gedaan en ben gaan werken als timmervrouw. Ik werkte vier dagen en ging één dag per week naar school. Op een dag liep ik mee met een maatvoerder en dat ging zo goed dat er toen gevraagd is of ik maatvoerder wilde worden. En dat ben ik 30 jaar later nog steeds. Ik heb nooit getwijfeld en vind het na 30 jaar nog steeds even leuk. Maar vader zei wel eens: ‘dat moet je niet doen, als vrouw in de bouw.’ Maar ik ben er nog steeds heel blij mee.”
Dan heb je in de afgelopen 30 jaar vast veel gezien. Aan welke projecten heb je meegewerkt?
“Recent heb ik gewerkt aan twee andere infrastructuur projecten, de A27 en de Blankenburgverbinding. Op Schiphol heb ik gewerkt aan de ICA lounge, dat is de relaxruimte voor de 1e klas. Ook heb ik veel woningbouwprojecten gedaan en werk bij de nieuwe scan afdeling bij het VU ziekenhuis in Amsterdam. Heel divers eigenlijk.”
Je hebt twee dochters vertelde je. Wat vinden zij ervan dat hun moeder in de bouw werkt?
“Ze zien vooral dat ik altijd vroeg op moet staan, altijd in PBM’s loop, dat zijn persoonlijke beschermingsmiddelen zoals een oranje jas en broek, werkschoenen en een helm. En dat mijn haar na werk altijd in de war zit door mijn helm. Dus ze ambiëren geen functie in de bouw. Ik vind het wel heel belangrijk dat ze zien dat als je met je handen werkt, je het heel erg naar je zin kan hebben en dat je daarvoor dus niet per se een hbo-studie of universitaire opleiding hoeft te doen.
