›
Het Shell tankstation langs de A9 in Amstelveen sluit op 16 mei 2024 na een periode van meer dan 50 jaar. In die ruime halve eeuw bezochten vele duizenden mensen uit Amstelveen en ver daarbuiten dit tankstation. Om te tanken natuurlijk, maar ook voor een kop koffie of gewoon voor een praatje. Ruben Brans weet er alles van. Hij werkte meer dan 18 jaar in dit tankstation en blikt terug op deze periode vol veranderingen door de jaren heen.
Ten westen van Amstelveen in het Amsterdamse Bos bevonden zich altijd twee tankstations aan de A9. Het tankstation aan de zuidzijde was al eerder gesloopt en komt niet meer terug. Door de uitbreiding van de A9 is hier geen plek meer voor. Het tankstation aan de noordzijde wordt verplaatst om meer ruimte te maken voor in- en uitvoegend verkeer. Het perceel zal worden geveild, waardoor de kans bestaat dat er een ander tankstation voor in de plaats komt. Het Shell tankstation zoals we dat nu kennen behoort straks hoe dan ook tot het verleden.
Van de horeca naar het tankstation
‘Ik ben opgegroeid in Amstelveen, dus ik kende het tankstation natuurlijk ook’, zegt Ruben. Toch kon hij in zijn jeugdjaren niet vermoeden dat hij er uiteindelijk zo lang zou werken, omdat alles erop wees dat Ruben de horeca in zou gaan. ‘Ik was opgeleid als kok en had zelfs al stage gelopen in het Amstel Hotel en Hotel l’Europe, toen ik mijn vriendin – mijn huidige vrouw – ontmoette. Ik ging al snel anders kijken naar altijd maar werken in de avonden en in het weekend.’
Foto uit 1968, genomen op het fietspad langs de Burgemeester A. Colijnweg, parallel met de A9 in aanleg en het Shell tankstation. Foto: gemeente Amstelveen.
Ruben verliet de horeca om zich te bezinnen op zijn toekomst. Via-via van iemand die er al werkte kreeg hij de vraag of het hem niet leuk leek om in het tankstation langs de A9 te werken. Na een goed gesprek met de bedrijfsleider kon hij er in 2002 aan de slag, om er vervolgens meer dan 18 jaar actief te blijven.
‘Zo lang ergens werken kan natuurlijk alleen maar als je het naar je zin hebt’, legt Ruben uit. ‘En ik vond het meteen geweldig. Je runt er samen met collega’s als het ware je eigen winkel, met alles erop en eraan. Geen dag is hetzelfde, je ontmoet zoveel leuke mensen. Mensen die bijvoorbeeld naar de Toppers waren geweest en in hun glitterpak in de winkel stonden, jongeren die van een festival kwamen of voetbalsupporters die weer op weg naar huis waren na een uitwedstrijd in de Arena. Ik heb het allemaal langs zien komen.’
Afspiegeling van de maatschappij
Door de jaren heen zag Ruben ook veel veranderen. Om te beginnen in het tankstation zelf. ‘Toen ik begon, hadden we nog poederkoffie en zachte bolletjes. Inmiddels hebben we bonenkoffie in alle soorten en maten van Starbucks to go. Ook bakken we onze eigen verse broodjes.’ Ook het gedrag van mensen zag Ruben veranderen – in zekere zin is de dagelijkse gang van zaken in een tankstation natuurlijk ook een afspiegeling van de maatschappij.
Ruben: ‘Gaandeweg heb ik het gevoel dat mensen wat gejaagder zijn of soms een korter lontje hebben. Gelukkig heb ik nooit een beroving meegemaakt, maar wel de nodige agressie gezien. Ik kan wel wat hebben hoor. Door dit werk krijg je ook een dikke huid.’ Bovendien benadrukt Ruben dat het om uitzonderingen gaat. ‘Meer dan 99 procent van alle mensen is gewoon vriendelijk. Daar doe ik het voor en focus ik me op. Het werk is geweldig, niet alleen door de interactie met de klanten maar ook door het samenwerken in een team.’
Ruben heeft genoeg merkwaardige dingen meegemaakt in dit Amstelveense tankstation. Zo kwam er ooit een brommobiel het tankstation opgereden. Ruben: ‘Dat was een bejaarde meneer. Hij was per ongeluk de oprit van de A9 opgegaan en was natuurlijk enorm geschrokken. Uiteindelijk zijn we met een politiewagen met zwaailicht ervoor en ik met knipperlichten erachter met 40 kilometer per uur naar de volgende afrit gereden en alles liep goed af.’
Of die keer dat een bestuurder een paniekaanval kreeg in zijn auto. Ruben: ‘Dat was best heftig. Uiteindelijk heb ik toen een ambulance laten komen en de bestuurder tijdens het wachten gerustgesteld.’ En zo zit Ruben vol anekdotes na meer dan 18 jaar op dit tankstation.
Tweede thuis
Uiteindelijk verliet hij zijn bijzondere werkplek in 2020. Ruben: ‘Ik was al eerder gepolst voor een functie op een ander station, maar wilde hier eigenlijk nooit weg. Ik woonde tot 2008 ook nog in Amstelveen. Ik werd in die tijd soms zelfs herkend als ik door de stad liep.’ Maar toen er in 2020 een kans voorbijkwam om manager te worden van een tankstation in het westelijk havengebied van Amsterdam, besloot Ruben toch dat het moment daar was om afscheid te nemen van zijn geliefde station. Hij ging voor deze nieuwe uitdaging.
Toch zal het tankstation aan de A9 altijd een bijzondere plek blijven voor Ruben. ‘Ik ga er zeker een laatste keer heen om afscheid te nemen. Het is 18 jaar lang mijn tweede thuis geweest, dus ik wil nog één keer alles in me opnemen. En dan is het goed.’
